Bij de familie Vandezande wordt het uniform bijna als een erfenis doorgegeven. Commandant Delphine Vandezande is al meer dan 25 jaar officier en zet een gevestigde militaire familietraditie voort, waarbij verschillende generaties onder de vlag hebben gediend en nog steeds dienen.

Delphine Vandezande gaat op 18-jarige leeftijd bij Defensie aan de slag. Ze ziet haar engagement niet als een uitzonderlijke keuze: “Ik ben opgegroeid tussen de militairen, dat was normaal.” Aan beide kanten van haar familie volgen de militaire carrières elkaar op. Haar vader, kolonel Vandezande, haar moeder, sergeant Haesen, haar ooms, tantes, grootvaders en zelfs haar overgrootvaders dienden allemaal in het leger of de rijkswacht. “Ik ben de vierde generatie officieren van mijn vaders kant”, zegt ze.

Defensie in evolutie

Met die sterke erfenis belichaamt Delphine Vandezande ook een Defensie in beweging. “Toen ik aankwam, praatten we over ondergeschikten. Vandaag hebben we het eerder over medewerkers.” Volgens haar gaat die evolutie gepaard met een betere erkenning van individuele competenties, maar ook met een inclusiever klimaat.

Als vrouwelijke officier merkt ze op dat het uniform haar een vorm van legitimiteit heeft gegeven: “Het uniform heeft me altijd beschermd. Het legt een vorm van objectiviteit op, terwijl vrouwen in andere sectoren nog steeds voortdurend hun autoriteit en competentie moeten bewijzen.”

Tussen traditie en moderniteit

Ze merkt die veranderingen ook op doorheen haar familiegeschiedenis. Haar grootvader langs vaderskant verdedigt een traditionele visie op het gezin. Hij moedigt zijn schoondochter, de moeder van Delphine, aan om het leger te verlaten om haar kinderen op te voeden. Omgekeerd is haar grootvader langs moederskant enthousiast dat ze een militaire carrière nastreeft. Hij is trots om haar te zien opklimmen tot de rang van officier, terwijl hij zelf onderofficier was.

Haar moeder heeft echter nooit spijt gehad van haar keuze, legt de commandant uit: “Het leger heeft haar veel gegeven, maar volgens haar was stoppen het meest logische, met vier kinderen en een man die vaak op missie was.” Vandaag is ze tevreden over de evolutie van de organisatie: “We hebben oplossingen voor kinderopvang, telewerken … Vrouwen hebben meer middelen om missie en moederschap met elkaar te verzoenen.”

De kracht van gedeelde waarden

Naast de graden en missies is het vooral een kern van gemeenschappelijke waarden die de generaties samenbrengt: respect, loyaliteit en groepsgeest.

Vandaag legt ze haar kinderen niets op, maar blijft ze er waakzaam voor dat ze een dienstname zien als een mogelijkheid, niet een verplichting. “Misschien gaat mijn jongste zoon wel dezelfde weg op … of bij de politie. Het belangrijkste is dat hij er betekenis in vindt.”

In een wereld die voortdurend verandert, belichaamt de familie Vandezande die zeldzame link tussen de overdracht van tradities en zich aanpassen aan de moderniteit.