Het Belgisch detachement dat momenteel in Guyana verblijft in de Centre d’Entraînement en Forêt Equatoriale (CEFE) heeft er al enkele pittig actieve weken opzitten. De extreem zware jungletrainingen, in combinatie met het tropisch klimaat, verlopen niet zonder slag of stoot. Gelukkig krijgen de manschappen gepaste medische ondersteuning van verschillende eenheden van de Medische Component die met hen meegereisd zijn.

Zo’n tiental medisch gevormde militairen, afkomstig van het 23 Medisch Bataljon en het 14 Medisch Bataljon, staan het Belgisch detachement bij in Frans-Guyana, waar ze van 26 oktober tot 4 december jungletraining doen. De Belgische medische hulpverleners werkten er zes weken lang in de infirmerie samen met Franse militairen als één ploeg.

Continu staan er verschillende zorgverleners paraat zoals de ambulanciers en de Emergency Medical Technician Advanced (EMT A).  De EMT A hebben meer autonomie en mogen meer medicatie toedienen of een infuus aanleggen. Daarnaast zijn er de verpleegkundigen en is er een dokter die overkoepelend werkt.

Medische zorg op het terrein

De enorm uitdagende omstandigheden vergen een bijzondere aanpak. Tijdens de eerste aanpassingsfase van de training sliepen de militairen twee weken lang non-stop in de jungle. De exotische fauna en flora, in combinatie met regelmatig een fikse tropische regenbui, maakten dat de medische steun de handen vol had.

Daarom werden oefeningen nauw opgevolgd op medisch vlak. Een paramedicus volgde permanent de pelotons op het terrein omdat de jungle onvoorspelbaar is en er vaak snelle specifieke hulp nodig is. “We zijn constant bij het peloton om hen te verzorgen maar als externe persoon geven we hen ook morele steun om door te zetten,” vertelt EMT A sergeant Pierre.

Infectiegevaar in de tropen

“Het grote verschil met andere oefeningen is het tropisch aspect. Dat verandert veel. Een kleine snee kan veel sneller complicaties veroorzaken dan in België,” vervolgt Pierre. “Elke snee of wonde vraagt dus om verzorging. Ook de omgeving is een extra factor. Er is de hitte, bomen die kunnen vallen, de zware fysieke activiteiten op lastig terrein … dat is niet te onderschatten. Dat is heel anders dan in België of in Europa.”

De medici verleenden dan ook al heel wat verschillende soorten zorg: trauma’s, beten, steken, blaren, verstuikingen, hitteslagen. Dat laatste is in het dagelijks leven minder bekend, maar in het militair milieu komt het regelmatig terug bij lange oefeningen.

“We hebben geluk dat sommigen van ons al in Gabon, ook een gebied op de evenaar, hebben gewerkt. We hebben heel wat medische procedures herzien en specifieke cursussen gevolgd. We wisten bijvoorbeeld op voorhand dat er waarschijnlijk meer verstuikingen zouden zijn. Daarom zijn we naar de kine’s in België gegaan om extra bij te leren over de verschillende technieken van taping,” verduidelijkt Pierre.

Franco-Belgische samenwerking

Ook de samenwerking met de Fransen verloopt vlot. “De Franse verpleegkundige zorgt mee voor de algemene contacten met de Fransen zelf en met de ziekenhuizen in Guyana, dat is heel handig voor ons,” aldus de Belgische verpleegkundige. “Wij prikken bijvoorbeeld bloed, maar de Franse collega kan dan ook de labo’s zien etc.”

Bij hun aankomst kreeg de Belgische ploeg een kleine vorming over de belangrijkste risico’s van de regio zoals de dieren, de hitte en de tropische ziektes. “Ook toen we hier toekwamen zeiden ze meteen wat we nodig hebben voor bepaalde specifieke soorten verzorging, zoals bijvoorbeeld steken van bepaalde planten. Ze hebben veel ervaring met stagiairs hier, dus ze kennen de noden en weten ook waar we moeten zijn,” aldus een verpleger.

Zonder medische steun geen zending, dat is nog maar eens bewezen.