Bijna vier maanden na het vertrek richting Roemenië zetten op 20 juni de eerste militairen van het Belgisch detachement weer voet op eigen bodem.  Op vrijdag 24 juni volgde een tweede deel van onze manschappen. Er zijn nog enkele logistieke elementen ter plekke, zij bereiden er de terugkeer van de voertuigen voor.

Doordat er op 20 juni quasi geen luchtverkeer is in Zaventem als gevolg van een stakingsactie, krijgt de terugvlucht vanuit Roemenië alle aandacht bij de landing op de militaire luchthaven van Melsbroek. “Eindelijk terug thuis,” zie je de eerste militair die uitstapt denken, met een grote glimlach op zijn gezicht. Ook de volgende daalt blij de trap af. Het mag duidelijk zijn: het doet deugd om terug te zijn.

“Heel veel van onze jongens beseffen nu écht dat we geen alledaagse job hebben. Het concept van militair zijn is tastbaar geworden tijdens deze periode,” aldus commandant Florent Gilman. Hij stond aan het hoofd van de Belgen die opereerden in en rond het Roemeense Constanta. Daar werkten de Belgen onder de vleugels van het Franse 27^e Bataillon de Chasseurs Alpins. “We trainden zij aan zij met hen, maar ook met Polen, Roemenen en Amerikanen.” Die internationale samenwerking stond centraal in de ontplooiing van onze Belgische troepen. “Klaar zijn om samen te kunnen vechten in geval van conflict, dat was de rode draad,” aldus Gilman.

De commandant blikt ook terug op het nieuws van de uiteindelijke inzet van onze troepen. “We stonden in stand-by voor de NRF, dus we wisten dat we elk moment konden opgeroepen worden. Maar wanneer dat ene telefoontje komt met het nieuws, voel je het echt: let’s go!” Een dag nadat de militairen van het Bataljon 1/3 Lanciers het nieuws kregen over de ontplooiing, stonden ze al in de kazerne in Marche-en-Famenne. “Alles moest heel snel gaan. Afscheid nemen van familie en vrienden evenals het regelen van praktische afspraken met het thuisfront. Het zijn maar enkele van de zaken die snel moeten gebeuren wanneer je beseft dat je weleens maanden van huis zult zijn.”  Daarop volgde een korte, maar intense trainingsperiode met uiteindelijk de effectieve inzet van het detachement in Roemenië.

Tijdens de vier maanden in operatie werkten de Belgen binnen een multinationale commandostructuur. “We wisselden pelotons uit met verschillende naties. Zo kon het zijn dat je een Roemeens peloton binnen je compagnie had de ene dag en je radioprocedures trainde met de Fransen op een andere dag,” aldus Gilman. De voornaamste herinnering die de commandant met zich meeneemt is er eentje van fierheid. “Veel van onze jongens zijn nog jonge militairen. Met deze ervaring in hun achterzak weten ze hoe dicht de realiteit van een conflict bij hun deur kan komen. Zij hebben zich uiterst professioneel gedragen, zowel in de voorbereiding als de effectieve operatie in Roemenië.”

Zo’n 300 troepen, voornamelijk van het Bataljon 1/3 Lanciers, vertrokken eind februari naar het oosten van Roemenië om deel uit te maken van een NATO Response Force (NRF) na de Russische inval in Oekraïne. Opdracht: het beschermen van de oostflank van de NAVO. Het grootste deel van hen is vandaag weer thuis.