Artsen of geneeskundestudenten staan in deze coronaperiode in de voorste linies. Een korte indruk van hun leven in het ziekenhuis.

Geneesheer luitenant Igor Malec loopt sinds september stage in het Erasmusziekenhuis. Hij zit momenteel in zijn tweede specialisatiejaar interne geneeskunde.

Luitenant Astrid Piot zit in haar laatste jaar geneeskunde. Een maand geleden begon ze aan een verdiepende stage in interne geneeskunde, het laatste deel van de opleiding.

Geneesheer luitenant Émilie Godinas, master gespecialiseerd in spoedgeneeskunde, loopt sinds januari stage op de dienst intensieve verzorging van het UZ Brussel. Alle drie onderstrepen ze dat ze nu in wel heel bijzondere omstandigheden moeten werken.

“We behandelen mensen met zware Covid-symptomen”, vertelt Émilie Godinas. “Daarvan zijn ook heel wat jonge patiënten al overleden. Dat blijft moeilijk maar we vormen een superteam waarin iedereen elkaar ondersteunt.”

Sinds eind maart werkt ze volgens een speciaal dienstrooster van vijf dagen, eindigend met 24 uur wachtdienst gevolgd door een dag recuperatie en één of twee dagen weekendrust. Goed voor 60 tot 65 werkuren op vijf dagen: een pittig ritme dat gepaard gaat met heel wat beperkingen.

“Alles is veel moeilijker met bescherming. Om te besparen op materiaal, mogen we niet zomaar de Covid-zone verlaten. Dat betekent dat we zolang niet naar het toilet kunnen, niet eten of drinken, maar we verdragen het”, gaat Émilie verder.

Voor internist luitenant Piot geeft het aanpassingsvermogen de doorslag. “Ik ben al opgeroepen voor diensten die handen te kort kwamen. Dat kan van dag tot dag verschillen. Ik moet me dus elke avond weer voorbereiden om klaar te zijn voor de volgende dag.” Tijdens haar vrije tijd moet ze bovendien studeren voor haar twee grote eindexamens.

Door de vele wissels maakte ze kennis met uiteenlopende ziektebeelden. “De voorbije vier weken heb ik op de opname-afdeling gewerkt en bij de consultaties voor digestieve oncologie, het dagcentrum oncologie, de reumaconsultaties, de systeemziektes en op de spoeddienst. Op die laatste onderzocht ik onder andere patiënten met Covid-19.” Door gesprekken met angstige of alleenstaande patiënten is haar stage ook mentaal veel zwaarder dan ze had verwacht.

Igor Malec liep stage op de afdeling pneumologie toen de crisis uitbrak. “Sinds midden maart kwam die dienst op het voorplan. Toen begonnen we patiënten te ontvangen die van intensieve zorgen kwamen en stabiel waren maar nog beademing nodig hadden.”

Ook al is het een niet-Covid-afdeling, toch blijft er een risico. “In werkelijkheid hebben we tot nu toe vier patiënten gehad die toch nog besmet waren. Eén van hen is gestorven. Besmettingen in het ziekenhuis zelf zijn geen uitzondering”, weet de geneesheer luitenant.

’s Nachts springt hij in voor afwezig personeel en komt hij soms ook in contact met mogelijk besmette patiënten. “Tussen 23 en 8 uur voer ik ook triages uit om mensen naar de Covid-afdeling of naar huis door te sturen. Op 1 april had ik van stage moeten veranderen, maar gezien de omstandigheden is de huidige verlengd”, besluit hij.

Alle drie moeten ze dus momenteel onder erg zware omstandigheden werken, maar het is ook betekenisvol, beklemtoont geneesheer luitenant Godinas: “Dit werk geeft me enorm veel voldoening, want ik voel dat ik hier nuttig werk kan verrichten.”