Op vrijdag 2 juli vond de overdracht van het naambord van de Godetia plaats aan boord van het zeilschip Mercator, tegenover het stadhuis van Oostende. Een emotioneel moment, want het betekent het afscheid van een statige dame die gedurende 55 jaar deel uitmaakte van de Belgische Marine.

Commandant Gianni Vangaever gaf in zijn speech mee hoe de Godetia toch een rode draad vormde doorheen zijn carrière. Zijn eerste functie aan boord was als dek-onderofficier, daarna bracht hij er tijd door als kandidaat-officier. Gedurende negentien maanden voerde hij er het commando als laatste commandant. Hij dankte zijn bemanning voor de goede ontvangst, hun professionalisme, steun en vriendschap gedurende die moeilijke periode. Door de coronamaatregelen was het immers bijna niet mogelijk om van boord te gaan. Dit was vooral zo tijdens de laatste reis, waarbij de Godetia optrad als commandoschip voor de NAVO-mijnenbestrijdingsvloot SNMCMG 1.

De commandant was bijzonder lovend over wat het schip allemaal gerealiseerd had. In totaal heeft het veertig keer de wereld rondgevaren, met mooie missies voor de Nautische School (ENS), de Mine Countermeasure Vessels Operational Sea Training (MOST) en de SNMCMG 1.

Uiteindelijk werd het een sentimenteel afscheid, gezien er geen opvolging is, geen nieuwe commandant die hem opvolgt, alles wordt achtergelaten. Commandant Vangaever zal ook de laatste reis richting Gent volbrengen. Hij wilde wel bootsman Giovanucci in het daglicht plaatsen, die het schip bij de laatste binnenkomst in optimale staat afleverde. Het schip is de laatste jaren nog nooit zo net en mooi geweest. Hij sloot af met “fair winds and following seas, en ik zal de bemanning altijd in mijn hart dragen.”

Hierop nam de burgemeester van Oostende, Bart Tommelein, het woord. Matroos-milicien Tommelein, zoals hij zichzelf noemt. De Marine ligt hem nauw aan het hart en refereerde naar de naam Godetia als een mooie bloem die enthousiasme en positiviteit uitstraalt door haar kleurenpracht. Hij eerde het schip voor wat het allemaal gerealiseerd heeft: jagen op piraten, bootvluchtelingen helpen, mijnen bestrijden en levensnoodzakelijke goederen en materiaal naar de meest afgelegen plaatsen brengen.

De burgemeester haalde ook aan dat de Godetia het eerste militaire schip was dat volledig in België gebouwd werd. Het schip werd een levensduur van dertig jaar voorspeld, wat er uiteindelijk 55 werden. Een geschiedenis over verscheidene generaties. Het werd ook geen geschiedenis van “around the world in 80 days, but 40 times”. Gezien de goede band tussen de stad Oostende en de Marine sinds 75 jaar, nam hij dan ook fier en met trots het naambord van de Godetia aan. Hij nam afscheid met de woorden: “Haar is nu rust gegund, haar naam wordt in ere gehouden.” Aansluitend verklaarde hij nog dat hij met plezier het peterschap van een van de toekomstige schepen zou aanvaarden.

Ook bij de bemanning heerste er een emotioneel gevoel. Coxswain Peter heeft er drie periodes met de Godetia opzitten. In 1996-1997 maakte hij als technicus de laatste reis mee met de Zeevaartschool. Gedurende zijn tweede periode (2008-2014) was hij chef elektriciteit om nu in de laatste drie en een half jaar zijn periode aan boord af te sluiten als chef bemanning. In die laatste periode ging hij aan boord op de werf in Antwerpen en zag hij het schip in die periode veranderen van een werf, over een kwalificatie ‘very satisfactory’ bij MOST, tot de prachtige staat waarin het na de laatste reis aankwam, tiptop in orde.

Hij herinnert zich heel wat missies, waaronder verscheidene voor de ENS en twee richting Afrika. Wat hij heel positief vond tijdens die laatste periode was de ideale mix tussen de oudere manschappen en de jongere bemanning. Het afscheid doet hem wel wat pijn, want voor Peter was de Godetia echt zijn tweede thuis.

Eerste kwartiermeester-chef Efrem sluit af met twee periodes aan boord. Zijn eerste ervaring was van 1994 tot 1996. Die periode was voor hem een hele aanpassing, omdat hij als seiner omgeschoold werd tot verbindelaar (radio-operator), waar hij voor de eerste maal echt in contact kwam met het radiostation. Zijn tweede periode begon op 2 januari 2014 en duurde zeven en een half jaar. Wat hij hier vooral als moois meeneemt is dat hij als ‘old school’-vakman altijd blij was dat hij de nieuwe generatie verbindelaars de extra kneepjes van het vak kon bijbrengen, vooral omtrent vlaggen en flashing (lichtmorse). De operaties zoals die met de SNMCMG 1, de ENS en de campagne om bootvluchtelingen te helpen zullen hem altijd bijblijven. Het enige ‘nadeel’, sluit hij af, was dat de keuken veel te lekker was, wrijvend over zijn buikje.

Kwartiermeester Marwane maakt nog maar een vijftal jaar deel uit van de Marine. Daarvoor was hij para van 2010 tot 2016. Zijn vriend Ben, die de overstap naar de Marine gemaakt had, bracht hem er een eerste maal mee in contact. Na een kort beraad besliste hij om de overstap te wagen en het heeft zich nog niet beklaagd. Na een minimale cursus kreeg hij al een voorsmaakje met de IJslandreis van de Godetia in 2016. Na de cursus dek en tussenstops op de Castor, Pollux en Louise-Marie, kwam hij uiteindelijk in 2018 als dekmatroos aan boord van de Godetia.

Ook al waren de fregatten zijn eerste keuze, toch heeft hij er geen enkele spijt van. Hij wilde vooral reizen en op de Godetia heeft dat voldoende kunnen doen. Het ligt dichter bij zijn manier van zijn, hij mag meer initiatief nemen, zeker in vergelijking met de landmacht. Vooral de reis naar Afrika is hem op een positieve manier bijgebleven, een erg leerrijke ervaring, met bezoeken aan heel wat West-Afrikaanse landen. Hij is ook blij dat hij de Franstalige leerlingen aan boord mee mocht helpen opleiden. Hij geeft toe dat hij zich de stap van de land- naar zeemacht zeker niet beklaagd heeft, dat hij van de Marine houdt. Deze laatste reis zal hem zeker bijblijven, maar nu kijkt hij vooruit, naar zijn sociale promotie om uiteindelijk onderofficier te worden.

Het was zeker een waardig afscheid van onze oude dame, die verder zal leven in het hart van velen.