Zo’n eenentwintig dames van de militaire voetbalploeg van Defensie, de Army Flames, zetten van 9 tot 24 juli hun beste beentje voor tijdens de militaire Women’s World Football Cup in de Verenigde Staten. Graden uit en voetbalschoenen aan. “Op het veld telt alleen de sport en het plezier”, klinkt het.

Met de uitlopers van de Rocky Mountains op de achtergrond en temperaturen die schommelen rond de 37 graden geven de Army Flames het beste van zichzelf tijdens de voetbalmatchen van de Conseil International du Sport Militaire (kortweg CISM) in Spokane. Onze landgenoten nemen het daar op tegen onder andere de Verenigde Staten, Duitsland, Kameroen en Ierland. Voor de deelneemsters is het een unieke kans om andere naties te leren kennen en hun land op sportief vlak te vertegenwoordigen in het buitenland.

Liefde voor de sport

Net zoals de CISM-slogan ‘Friendship through sports’ voorhoudt, brengen de Army Flames sinds 2009 vrouwelijke militairen samen door hun liefde voor de sport. In het dagelijkse leven werken de speelsters in uiteenlopende militaire functies, van administratieve- tot operationele jobs, of ze nu uit het noorden of uit het zuiden van België komen.

“Maar er is één gemeenschappelijke band: het voetbal”, legt Sofie uit, die in het militaire leven deel uitmaakt van de infanterie-eenheid Bevrijding 5 Linie in Leopoldsburg. Aanwezig vanaf de beginjaren van de ploeg is ze met haar 42 jaar intussen de oudste van de groep. “Maar graden of anciënniteit spelen hier geen rol, alleen het sportieve en de vriendschap tellen”, gaat Sofie verder. “Iedereen heeft zijn eigen inbreng en de inzet moet voluit zijn. Dat is het belangrijkste.”

Militair, voetbalster én mama

Toch is het niet altijd vanzelfsprekend om deel te nemen aan de verschillende trainingen en wedstrijden. “De militaire verplichtingen, zoals statutaire opleidingen of operaties, krijgen uiteraard altijd voorrang”, zegt Sofie. “Maar op welke andere plek krijg je de kans om te sporten tijdens de werkuren?”

Ook Anissa, die amper drie maanden geleden voor de tweede keer mama werd, is verheugd om deel te kunnen nemen aan het wereldkampioenschap in Amerika. “Ze zeggen altijd: eerst ben je negen maanden zwanger en daarna moet je negen maanden ontzwangeren”, lacht ze. “Maar tijdens de voorgaande stageweken heb ik alle trainingen zonder problemen tot een goed einde volbracht. Daarop heb ik, in samenspraak met de trainers, besloten om toch mee te gaan.”

Eén team op en naast het veld

Dit jaar spelen de Army Flames met een bijna volledig nieuwe ploeg. “En toch is er nu al een ongelooflijk hechte vriendschap”, vertelt Kim, kapitein van de ploeg en lid van het eerste uur. Normaal werkt ze als chauffeur bij het 29^ste Bataljon Logistiek in Grobbendonk en verdedigt ze na haar uren de kleuren van KV Mechelen. “Als we op het veld staan zijn we één eenheid en vechten we voor ons leven. Hoe moeilijk het ook gaat, we proberen altijd te blijven lachen. Dat is onze sterkte.” Zelfs na een afgelaste vlucht, een overnachting op de luchthaven van Denver en een direct aansluitende eerste match blijft de groep immer positief. “Dat is het mooie aan deze ploeg. We maken er altijd het beste van”, besluit Sofie. “De samenhorigheid en de eenheid van deze ploeg heb ik dan ook in nog geen enkele andere burgerploeg gevonden.”